Bir hoca düşünün ki oyuncularına bakarken onlara duyduğu sevgi, saygı, güven, hoşgörü yüzünden belli olsun. Ya da bir futbolcu düşünün ki attığı golden sonra arkadaşına sarıldığında onun kemiklerini kırarcasına sıksın. Dün akşam bir Süper Kupa maçı izledik.Porto ile Barcelona oynadı. Klasik olacak ama Barcelona o Süper Kupayı da aldı. Şu anda sanırım kırılmadık rekor bırakmadılar. Aslına bakarsanız konu Barcelona ve onların bu inanılmaz başarılarının altında yatanlar.
Maçı izlerken oyuncular arasında ki müthiş etkileşimi, doğru pas atıldığında yüzlerinde beliren mutluluğu, gol attıklarında bir birine koşuşlarını ve istisnasız herkesin gol atan kadar mutlu olmasını seyrettim. Dün maç boyunca ve maçtan sonra Pep Guardiola' nın hal hareket ve tavırlarını izledim. Rolando ve Guerrin' in sert hareketlerinden sonra oyuncularına bakışını, kazanılan kupa havaya kaldırılırken oyuncularını alkışlamasını ve yine onlara GURUR DUYARAK bakışlarını gördüm. Ve Barcelona' nın bu başarısının asla ve asla tesadüf olmadığına kanaat ettim.
Evet Barcelona bu dünyadan değil. Olamaz da. Çünkü onlar bu dünyanın çok çok üstünde bir dostluğa kardeşliğe ulaşmış durumda. Şu videoyu bir izleyin. 30-33. Saniyelere dikkatli bakın. Ne demek istediğimi anlayacaksınız. İşte bu yüzden Viva Barça...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum sizin...