Nasıl bir cümle kurulur ki bilmiyorum. Ecel gelince kapıya, öksürmek bahane derler. Öyledir aslında. Ecelin gelişi herkese aynı. Nerede, ne zaman yakalayacak belli değil. Ama rahmetli başkan İbrahim Yazıcı sevdası uğruna biraz çağırmış eceli. Gitmemesi gereken bir deplasmanda, yaşamaması gereken bir heyecana gark etmiş kendisini. Zaten hasta olan bünye dayanamamış ve isyan bayrağını çekmiş. Bu dakikadan sonra bu olay ile ilgili anlatılacak her şey hikaye.
İbrahim Yazıcı özel bir insandı. Her şeyden önce İbrahim Yazıcı Bursaspor' lu idi. Bursaspor için canını hiçe sayacak kadar büyük bir taraftardı. Anadolu' nun ikinci devriminin baş aktörüydü. Baş aktörü olduğu o senaryoyu mucize bir sonla bitirdi. Trabzonspor' dan sonra bu ülkede Anadolu' dan çıkan ikinci şampiyon yaptı Bursaspor' u. İkinci başkanlık zamanında müthiş işlere imza attı. Bu yılda dahil olmak üzere Bursaspor 4. kez üst üste Avrupa' ya gidiyor. Bunlardan bir tanesi Şampiyonlar Ligi.
Ne söylemeliyim bilmiyorum. Ben Kayserispor' luyum, Kayserispor taraftarıyım. 9 yaşımdan beri hep İbrahim Yazıcı gibi bir başkanın hayali ile yaşadım. Taraftar olsun, sahiplensin, kol kanat gersin. Camiaya abilik yapsın, birleştirsin. Biz henüz görmedik ama Bursaspor' lular bunu yaşadı. Çok şanslı bir camia Bursaspor camiası. Önünde saygı ile eğilebilecekleri, ceketlerini ilikleyebilecekleri, tarihlerinin en başarılı dönemine imza atmış bir başkana, taraftar bir başkana sahiptiler.
Ruhun Şad Olsun büyük başkan. Mevlam mekanını cennet etsin. Rabbim taksiratını affetsin. Dilerim ki Cennet-i Alâya Rabbim sizi kabul eder başkanım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum sizin...