Çok Sıkılır Bu Sene Canımız

Geçen hafta izlemediğim takımı bu hafta izledim. Umutluydum, beklentimde vardı ama ne umdum, ne buldum... 

Çok kötü futbol oynadık. Takım birbirinden o kadar kopukki sanırsın ilk kez toplanmışlar, sahaya çıkmışlar, hiç beraber antrenman yapılmamış, hoca hiç taktik vermemiş.

İlk yarı dişe dokunur tek pozisyonumuz gol oldu. Kötü olan şu ki Konyaspor'un da dişe dokunur tek pozisyonu gol oldu. Bizim gol Deniz Türüç'ün ayağının temizliğinden geldi, Konyaspor Hakan Arıkan'ın ikramıyla attı. Koskoca 90 dakika saha da futbol namına en güzel iki şey Ömer'in asistini gol yapan Deniz'in vuruşu ve Derley'in oyundan çıkarken rakip kalenin hemen yanından çıkarak zaman kaybını engellemesiydi. 

Aşırı derecede kopukluk var takım içerisinde. Pas bağlantıları zayıf, oyun aklı düşük, takım halinde hücum yada savunma denen bir anlayış yok. Orta sahadan forvete pas aktarmak için bizim elemanlara kroki ile yol göstermek lazım. Rakibin her hızlı çıkışı atak oldu kalemizde, karşılayacak kimse yok. Var da yetişemiyor rakibine. Kaldıramıyor neticeyi. Sonra pat diye kayıyor, alıyor kartı, gerisi hak getire. 

Barış, Cem Can, Mijailovic hayattan bezmişler, dünyadan bir haberler. İbrahim çok ağır kaldı, Furkan daha hazır değil, Ömer bek oynarken sallanıyor, kendini sol önde buluyor, Mustafa Akbaş gösterdi ki el bombası. Sadece Deniz Türüç ve Biseswar oyun anlamında takıma katkı verdiler. 

Şiddetle transfer lazım. Mutlak suretle iki bek ve dişe dokunur kalitede bir forvet takviyesi lazım takıma. Ha bir de inandırılması lazım bu adamların. Böyle salla pati futbolla her zaman bu kadar şanslı olamayız. Böyle giderse dostlar, çok canımız sıkılır bu sene...